Ton Van Veen uit Vinkenveen

December 2011

Ton Van Veen uit Vinkenveen

‘Zin in een schaatswinter’

We gaan terug naar eind 1955. De jongste van drie broers Van Veen wilde eigenlijk boeren op de boerderij van zijn vader. Het liep anders. Hij werd melkboer en kreeg drie zonen. Ton, de oudste, wilde niets anders dan melkboer worden. Zo geschiedde, en hij kreeg drie zonen.

Het is een mooie namiddag in november. Het najaarszonnetje schijnt in de keuken van Dia en Ton van Veen aan het Waverveense pad in Vinkenveen. Zijn nieuwe Rijdende Dagwinkel staat te glimmen in de loods en wordt in orde gemaakt voor de volgende dag. Nu even een bakje koffie en een anijsmop.

Ton vertelt over zijn vader die vanaf 1957 met zijn DKW-busje in de Ronde Venen de zuivel bezorgde. Later kwam er een rijdende winkel van 7 meter met kruidenierswaren, brood en eieren. Voor Ton was het al snel duidelijk. Hij wilde ook de weg op. In de zomervakantie ging hij een week naar Reeuwijk. Naar zijn oom, Kees Bunnik. Die had een ook een rijdende winkel. Dat kon niet langer, want hij moest thuis helpen in de winkel en het magazijn.

In 1976 was er een melkboer in Uithoorn die stopte met zijn wijk. Dat was een mooie kans voor Ton. Samen met zijn vader en broer Hans werd er een firma opgezet. Pa en Hans reden met een wagen in Vinkenveen en Waverveen en Ton ging naar Uithoorn, De Hoef en De Amstel. En Dia verzorgt de financiële administratie en alle bestellingen. Zo gaat het al ruim 35 jaar. Het is een echt familiebedrijf en als het aan Ton ligt blijven ze dat de komende 10 jaar doen. Daarom heeft hij ook geïnvesteerd in een volledige nieuwe winkelwagen. De eerste Rijdende Dagwinkel van Nederland.

Ton en Dia hebben drie zoons Barry, Mike en Tony. Er is weinig tijd voor het sociale leven, maar Ton is iedere zaterdag bij het voetballen. Uit en thuis bij Hertha. Als begeleider en supporter. Begonnen toen MIke en Tony in de F-jes speelden. Nu spelen ze in de A1 en de senioren, maar Ton mist geen wedstrijd van de mannen.
Tot voor kort kon Dia ook alle wedstrijden volgen middels de wedstrijdverslagen in het clubblad dat zij verzorgde, maar die tijd is voorbij. ‘De Herthaan’ is niet meer. Dat gaat nu allemaal via de website en de sociale media.

Zondag is rustdag, lekker een beetje rommelen in de tuin en om 19.00 uur voor de buis; voetbal kijken bij Studio Sport.
Ton is niet zo’n sporter, ook niet op het water. ‘Dat is meer wat voor Hans, mijn broer. Nee, op water moet je niet varen, maar schaatsen’. Ze liggen klaar. In het vet. De noren. Zodra er natuurijs ligt gaat Ton toertochten rijden. ‘Het mooiste dat er is’.
Dia heeft de aardappels inmiddels geschild, de jongens komen thuis, en ze gaat verder met het avondeten. ‘Rauwe of gebakken uien Ton?’ Vandaag rauw, vers gesneden. Lekker.’ Het is goed zo.